Written by 
Dit prachtige land, waar gouden tempels glinsteren en toeristen elkaar verdringen voor een selfie, heeft een minder fotogenieke kant. Hier, achter de rijen kokosnoten en kleurrijke markten, rijst een schuldenberg zo hoog dat zelfs Boeddha zijn wenkbrauwen fronst. Want ja, als je financieel zelfdestructief bent, doe het dan met overtuiging.
Geen geld? Geen probleem. Je leent. En leent nog wat meer. Daarna leen je om je lening te kunnen betalen. Totdat je verdrinkt in de financiële tsunami van je eigen slechte keuzes. Banken en kredietverstrekkers hebben het systeem zo toegankelijk gemaakt dat zelfs je goudvis een persoonlijke lening kan krijgen. Het is alsof je een peuter een snoepwinkel instuurt met een ongelimiteerde creditcard. En mocht de bank twijfelen aan je kredietwaardigheid dan staan de ‘Loan sharks’ klaar om je van een stapel verse Baht’s te voorzien. Geen wonder dat de straten volstaan met glimmende nieuwe auto’s meestal indrukwekkende pick-ups, bestuurd door mensen die hun lunch moeten betalen met een lening van 18% rente. Het ironische hoogtepunt? Ze staan allemaal vast in dezelfde file.
Ach, het is niet alleen de schuld van de banken. Lage lonen en een krankzinnig scheve economie doen ook een duit in het zakje. Mensen werken zich te pletter in landbouw en toerisme, verdienen een fooi en lenen vervolgens om basisbehoeften te betalen. En natuurlijk, om een iPhone te kopen, want wat zegt meer “vooruitgang” dan een glimmend schermpje in een huis zonder stromend water? Het is tragisch én indrukwekkend tegelijk hoe Thai zich optrekken aan luchtkastelen van leningen. Zelfs de Thaise overheid zit met ‘r handen in het haar. Huishoudschulden noemen ze het probleem, dat klinkt wat vriendelijker dan niet met geld om kunnen gaan.
De echte pièce de résistance? De consumentencultuur. Luxeproducten zijn de heilige graal, wie dat niet kan betalen, leent gewoon. Want als een gladde stem op tv fluistert dat je geluk in een doosje zit, wie ben jij om dat in twijfel te trekken? Nieuwe motorbike? Leen. Gloednieuwe 4K-tv? Natuurlijk, tegen woekerrentes. Het is als een nationale sport: wie kan de meeste schulden maken zonder volledig failliet te gaan? De hoofdprijs? Een glimmende auto die je nooit helemaal bezit.
Dan zijn er ook nog de onderwijs- en medische kosten. Natuurlijk is er openbaar onderwijs en gezondheidszorg, maar “openbaar” betekent vaak “veel succes ermee.” Ouders sluiten leningen af zodat hun kinderen naar scholen kunnen waar de muren niet afbrokkelen. Ziekenhuizen? Wil je zorg of een lening die je tot je pensioen aflost? Kies maar.
De echte tragiek zit in het gebrek aan financiële educatie. Rentepercentages zijn voor veel mensen even mysterieus als quantumfysica en dat is precies wat de banken willen. Het gevolg? Een hamsterbal van schuld. Rennen, zweten, nooit vooruitkomen. Het voelt als vooruitgang, maar in werkelijkheid betaal je de prijs van je eigen naïviteit met elke zucht.
Het resultaat? Een land vol mensen die zich met moeite boven water houden, terwijl ze worden vastgehouden door luxeproducten en torenhoge rente. Thailand is niet alleen het land van de glimlach, maar ook van de nerveuze grijns van iemand die weet dat de schuldeisers om de hoek staan die je mooie pick-up komen ophalen. Dan heb je nog geluk, als de Loan Sharks gaan incasseren nemen ze meestal een honkbalknuppel mee en dat is niet om je kinderen te leren honkballen.
Oplossingen? Natuurlijk, financiële educatie, hervormingen en verantwoordelijk lenen klinken prachtig. Maar eerlijk gezegd, wat is een betere reclame voor het menselijke vermogen tot zelfbedrog dan blijven lenen om te kunnen “leven”? Dus leen ik wat geld bij jou, zodat jij weer bij mij kunt lenen, een win-win.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby’s: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Aantal keren gelezen: 1.489