Written by 
Mijn vrienden vragen me weleens of ik wel genoeg inspiratie heb om dagelijks een column te schrijven voor Thailandblog. Maar in een land waar absurditeit de norm is, hoef je nooit lang te graven. Neem nu dit verhaal dat ik in het AD las: de Thaise premier, Paetongtarn Shinawatra, blijkt 217 luxe merkhandtassen en 75 peperdure horloges te bezitten. Decadentie, iemand?
De Thaise premier Paetongtarn Shinawatra, of zoals ik haar vanaf nu noem: Madame Mary Poppins van de decadentie. Want hoe anders verklaar je een collectie van 217 handtassen? Heeft ze zich voorbereid op een apocalyps waarbij alleen Gucci de wereld redt? Of is dit een poging om een nationaal record “rijkdom ten toon stellen” te verbreken? Het is alsof ze een gat in haar ziel probeert te vullen met handgenaaid leer.
Laten we even rekenen. 217 handtassen. Zelfs als ze elke dag een nieuwe tas zou dragen, blijft er nog genoeg over om een reservetas mee te nemen voor het geval een van haar 23 auto’s het begeeft. Wat zit er in al die tassen? Een voorraad goudstaven? De telefoonnummers van al haar politieke vijanden? Of gewoon losse bonnetjes van al die Chanel-winkels?
En die 75 horloges? Je vraagt je af of ze stiekem een rol speelt in een sciencefiction film waarin elk horloge een andere dimensie opent. Of misschien is het gewoon handig om altijd exact te weten hoe laat het is in Bangkok, Londen en haar villa in Japan. Eén ding is zeker: haar tijdsbesef is fenomenaal als het aankomt op het uitgeven van geld, maar blijft achter als het gaat om zelfreflectie.
En dan haar Instagram. Het is alsof ze zichzelf een permanente modeshow heeft gegeven, midden in een land waar de gemiddelde burger zich afvraagt of ze deze week nog genoeg rijst kunnen kopen of een buskaartje. Het contrast is pijnlijker dan de hakhoogte van haar Gucci-schoenen. Daar paradeert ze in Chanel-jassen, terwijl de rest van Thailand probeert de eindjes aan elkaar te knopen met meer touw en tape dan er waarschijnlijk in één van haar tassen past.
Die anti-corruptiecommissie moet een goede dag hebben gehad toen ze haar bezittingen zagen, al werden ze wel doodmoe van het tellen van al haar bezittingen. Misschien is haar strategie briljant: alles zo openlijk etaleren dat het lijkt alsof ze niets te verbergen heeft. “Zie je wel? Geen geheimen! Behalve misschien wat diamanten verstopt in een Louis Vuitton-clutch.”
En toch blijft de vraag hangen: waarom 217 handtassen? Misschien is het haar manier om te zeggen: “Kijk, ik kan ze kopen, dus ik koop ze.” Of wellicht gebruikt ze ze echt allemaal. Je weet maar nooit, misschien heeft ze een tas voor elke politieke crisis. Een Hermès voor een staatsgreep, een Prada voor verkiezingsfraude en een Dior voor gewoon even lekker nietsdoen.
Maar wat het ook is, één ding is zeker: als je ooit bewijs nodig had dat je met geld geen smaak, zelfbewustzijn of empathie koopt, kijk dan naar de Thaise premier. Misschien heeft ze al die tassen nodig om alle onopgeloste problemen van Thailand in op te bergen. Maar zelfs daarvoor lijken ze een maatje te klein.
En zo is Paetongtarn Shinawatra een levende reclamecampagne voor decadentie. Terwijl anderen dromen van een betere wereld, droomt zij van een walk-in closet ter grootte van een vliegtuigloods.
Wilt u het nog eens rustig doorlezen: https://www.ad.nl/buitenland/thaise-premier-geeft-inkijkje-in-haar-vermogen-van-bijna-400-miljoen-euro-217-dure-tassen-en-75-horloges~ab09ba8e/
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby’s: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Aantal keren gelezen: 1.928