Twoi rodzice myślą, że tak wygląda praca w mediach. Przegląd branżowych seriali i filmów

1. „Newsroom” – Max, 3 sezony, 25 odcinków          
Serial zadebiutował 11 lat temu i z perspektywy czasu widać, jak bardzo zmieniły się realia pracy w telewizji newsowej. „Newsroom” Aaona Sorkina starał się te zmiany pokazać na przykładzie działalności stacji kablowej ACN.

Bohaterami serialu są: prezenter wiadomości Will McAvoy (Jeff Daniels), jego nowa producentka wykonawcza Mackenzie MacHale (Emily Mortimer), pracownicy newsroomu Jim Harper, Maggie Jordan, Don Keefer, Neal Sampat, Sloan Sabbith (John Gallagher, Jr., Alison Pill, Thomas Sadoski, Dev Patel, Olivia Munn) oraz ich szef Charlie Skinner (Sam Waterston).

Razem podejmują momentami nieco idealistyczną walkę, aby rzetelnie przedstawiać wiadomości w serwisie informacyjnym, wbrew korporacyjnym i komercyjnym interesom, nie bacząc na swoje skomplikowane życie prywatne. Ich etyka dziennikarska zderza się niejednokrotnie z murem w postaci interesów włodarzy stacji, albo zaprzyjaźnionych polityków.

2. „The Morning Show” – AppleTV+, 3 sezony, 30 odcinków            
Serial, który jako pierwszy zareagował na #MeToo. Premierowy sezon przypadł do gustu zarówno widzom, jak i krytykom. Opowiadał losy programu śniadaniowego realizowanego przez fikcyjną sieć telewizyjną UBA, z którego obsady z dnia na dzień znika popularny prowadzący Mitch Kessler (w tej roli Steve Carell). Okazuje się, że został oskarżony o wiele nieodpowiednich zachowań wobec współpracownic. Wszystko, co widzimy w serialu, to reakcje na te wydarzenia.

Jego koleżanka z programu, Alex Levy (Jennifer Aniston) musi podjąć decyzję, jak dalej funkcjonować w paśmie porannym. Większość pracowników desperacko walczy o swoją pracę i stara się odciąć od oskarżonego, zapominając o tym, że kiedyś się kolegowali, albo nawet przyjaźnili. Mitch staje się tylko złym wspomnieniem.

Postać Alex to przykład gwiazdy telewizji linearnej. Funkcjonuje niczym królowa ramówki, nie dotyczą jej takie problemy jak cięcie kosztów, czy terminy. To na nią trzeba czekać. To ona nadaje tempo pracy całej ekipie. Wydaje się, że telewizje odchodzą od tzw. modelu gwiazdorskiego, a tutaj widzimy łabędzi śpiew takiego systemu.

Telewizja jako krąg piekielny – to wszystko oglądamy w pierwszym sezonie „The Morning Show”. Niestety kolejny okazał się dużo słabszy i rozmył znaczenie tego, co udało się wypracować w poprzednim. Premiera trzeciego sezonu „The Morning Show” odbędzie się 13 września na AppleTV+.

3. „Ostre przedmioty” – Max, 8 odcinków     
Serial opowiada o dziennikarce Camille Preaker (w tej roli Amy Adams), która zostaje wysłana do Wind Gap, swojego rodzinnego miasta, aby zrealizować reportaż o dwóch zaginionych dziewczynach, z których jedna zostaje znaleziona martwa. Dziennikarka z detektywem Richardem Willisem (Chris Messina) chce rozwiązać kryminalną zagadkę zaginięcia dziewczyn. Podczas pobytu Preaker zaczyna przypominać sobie traumatyczne wydarzenia z dzieciństwa, w tym śmierć swojej siostry Marian.

Poza śledztwem dziennikarskim, obserwujemy trudną relację rodzinną bohaterki z matką i jej nową rodziną. „Ostre przedmioty” pokazują, jak trudne jest prowadzenie rekonesansu w zamkniętej społeczności, w której obowiązuje zmowa milczenia nawet jeśli dziennikarka pochodzi z tego miasteczka.

4. „Rockefeller Plaza 30” – Prime Video, 7 sezonów, 138 odcinków     
Serial pokazuje kulisy powstawania telewizyjnego programu rozrywkowego nadającego na żywo „The Girlie Show”. Główną postacią jest Liz Lemon (Tina Fey) –- główna scenarzystka, która jako szefowa musi zapanować nie tylko nad trudną grupą scenarzystów, ale także nad swoimi gwiazdami, a dodatkowo jeszcze sprostać oczekiwaniom własnego przełożonego.

Pomysłodawczynią, producentką, główną scenarzystką i odtwórczynią głównej roli jest Tina Fey, która przy tworzeniu serialu inspirowała się własnymi doświadczeniami z czasów, kiedy była główną scenarzystką „Saturday Night Live”. Nazwa odnosi się do adresu siedziby stacji NBC, która mieści się w Rockefeller Center w Nowym Jorku.

5. „Pakt” – Max, 2 sezony, 12 odcinków     
Serial ukazuje historię, osadzoną w realiach współczesnej Polski. Piotr Grodecki (Marcin Dorociński), dziennikarz śledczy opiniotwórczego dziennika „Kurier”, wpada na trop dużej afery finansowej. Okazuje się, że sprawa ma dla niego osobisty wymiar – jest w nią bowiem zamieszany jego brat Daniel. Mimo sprzeciwu redakcji udaje się mu doprowadzić do publikacji o kulisach afery, która wzbudza zainteresowanie opinii publicznej.

Z pomocą Weroniki (Marta Nieradkiewicz), agentki CBŚ, Grodecki odkrywa jednak jej drugie dno. Kiedy wydaje się, że wyjaśnił już zagadkę, na jego oczach Daniel (Jacek Poniedziałek) popełnia samobójstwo, a sam dziennikarz dostaje tajemniczą wiadomość. Sprawa zaczyna się komplikować, zataczając coraz szersze kręgi wśród ludzi polityki oraz wielkiego biznesu.

W tajemniczych okolicznościach ginie kilku z nich. Okazuje się, że historia ma swój początek w czasach transformacji ustrojowej Polski na przełomie lat 80. i 90. Pokolenie, które wtedy wkraczało w dorosłość to ludzie, którzy często zrobili szybkie, spektakularne kariery lub zdobyli, nie zawsze legalnie, wielkie pieniądze. Teraz przychodzi im zapłacić za wybory i decyzje z przeszłości.

6. „Nolly” – Max, 3 odcinki     
Ten zaledwie trzyodcinkowy serial opowiada losy aktorki Noele Gordon, kształtującej gust telewizyjny milionów Brytyjczyków przez osiemnaście lat pracy na planie „Crossroads”. Każdy odcinek serialu gromadził 15-milionową widownię, a zniknięcie aktorki z obsady zaskoczyło jej fanów, jak i samą Gordon. „Nolly” pokazuje, jak powstawał najważniejszy gatunek klasycznej telewizji, czyli opera mydlana.

W rolę Noele Gordon wciela się znakomita Helena Bonam Carter i dzięki popisowemu aktorstwu poznajemy historię gwiazdy opery mydlanej, która od 1964 do 1981 roku zatrzymywała Brytyjczyków przed ekranami telewizorów. Noele grała postać Meg Mortimer, właścicielki motelu, będącego głównym miejscem akcji serialu. Nagłe zwolnienie aktorki wciąż cieszącej się popularnością, było głośnym wydarzeniem medialnym. Stacja telewizyjna ITV miała jej za złe, że sama obwieściła to mediom, nie dając szansy na zbudowanie spójnej narracji. Dzięki temu Gordon przeszła do historii, jako aktorka, która obnażyła mechanizmy działania telewizji, pokazując, że sama była tylko łatwo wymienialnym trybikiem. W historii zapisała się także jako pierwsza kobieta występująca w kolorowej telewizji, a miało to miejsce w 1938 roku.

„Nolly” to spojrzenie na brytyjską telewizję lat 80. i jej przemiany. Producenci odchodzą od kwestii wygłaszanych przez Brytyjczyków o nienagannej wymowie, chcą, żeby aktorzy mówili z różnymi akcentami, a grani przez nich bohaterowie stali się przez to bliscy zróżnicowanej widowni. Widzimy także, jak pracuje się z pilnie strzeżonym scenariuszem kryjącym dalsze losy ulubionej bohaterki. W latach 80. ukrycie prawdy było nieco łatwiejsze niż w epoce smartfonów, wystarczyło zamknąć tekst w firmowym sejfie.

7. „Czas prawdy” – BBC 2 i BBC HD, 12 odcinków     
Serial w momencie debiutu, czyli w roku 2011 porównywany był do produkcji „Mad Men”, ponieważ opowiada historię brytyjskiej telewizji lat 50. i mocno skupia się na odtworzeniu realiów epoki zwłaszcza przełomowego roku 1956. Podobnie jak „Mad Men” bawiący się estetyką amerykańskich lat 60., z najwyższą starannością oddaje modę i styl życia tamtego okresu, pokazuje kulisy programów telewizyjnych i odtwarza to, czym wówczas żyło brytyjskie społeczeństwo.

Śledzimy losy trójki bohaterów – dziennikarza telewizyjnego Freddiego Lyona (w tej roli Ben Whishaw), ambitnej producentki Bel Rowley (Romola Garai) oraz Hectora Maddena (Dominic West), który jest głównym prezenterem i członkiem powstającego zespołu telewizyjnego. Telewizja za chwilę ma stać się nowoczesna, a bohaterowie będą świadkami i uczestnikami tych przemian.

„Czas prawdy” przeplata wątki polityczne i prywatne pokazując nam, jak w latach 50. tworzone były programy informacyjne. To wnikliwe spojrzenie na telewizyjną kuchnię i niedoskonałe technologie, które mocno ograniczały zasięg publikowanych informacji. „Czas prawdy” i „The Morning Show” uzupełniają się jako przeszłe i teraźniejsze oblicze telewizji.

8. „Mad Men” – Netflix, 7 sezonów, 92 odcinki     
Akcja serialu rozgrywa się w Nowym Jorku od początku do końca lat 60. XX w. i skupia się na Donie Draperze (Jon Hamm), dyrektorze kreatywnym agencji reklamowej Sterling Cooper, oraz ludziach otaczających go w życiu zawodowym i prywatnym. Serial przedstawia wydarzenia historyczne (jak np. pierwszy krok człowieka na Księżycu, zamach na JFK, czy śmierć Marilyn Monroe), ale także  zmiany obyczajowe zachodzące w Ameryce tamtych lat.

W każdym odcinku kobiety traktowane są przedmiotowo (dotykane wbrew woli, zmuszane do pracy poniżej kwalifikacji, molestowane przez współpracowników i klientów), mogą pełnić jedynie funkcje pomocnicze, a kontrowersyjny odcinek „My Old Kentucky Home” został usunięty z platformy Netflix. Rozpoczyna się sceną przesłuchania, gdzie młoda kobieta rekrutowana do roli w reklamie oglądana jest z perspektywy tzw. męskiego spojrzenia (ang. male gaze).

W tym odcinku (w osiemnastej minucie) Roger Sterling wykonuje rasistowską balladę zatytułowaną „My Old Kentucky Home” autorstwa Stephena Fostera, mając równocześnie twarz pomalowaną na czarno. Wykonanie utworu spotyka się z wesołością gości, ale i irytacją części z nich. Don Draper opuszcza zgromadzenie wyraźnie rozzłoszczony zachowaniem szefa.

Serial skupiał się również na tym, jak wygląda praca i życie sekretarek, co obserwowaliśmy na przykładzie Joan Harris (w tej roli Christina Hendrics).

9. „Spotlight” – 2015, Netflix               
Amerykański dramat biograficzny w reżyserii Toma McCarthy’ego według scenariusza McCarthy’ego i Josha Singera. Przedstawia historię śledztwa dziennikarzy „The Boston Globe” ze „Spotlight”, najstarszego wciąż działającego amerykańskiego dziennikarskiego zespołu śledczego, w sprawie tuszowania licznych przypadków molestowania seksualnego dzieci przez księży katolickich.

Scenariusz napisany został na podstawie relacji dziennikarzy „Spotlight”, którzy w 2003 roku za ujawnienie skandalu otrzymali Nagrodę Pulitzera. W filmie wystąpili m.in. Mark Ruffalo, Michael Keaton, Rachel McAdams, Liev Schreiber i John Slattery.

10. „Wszyscy ludzie prezydenta” – 1976, AppleTV+               
Amerykański dramat z 1976 r. oparty na faktach, na podstawie książki Carla Bernsteina i Boba Woodwarda pod tym samym tytułem. Film przedstawia okoliczności ujawnienia afery Watergate, do którego doprowadzili obaj dziennikarze.

W obsadzie oglądamy m.in. Roberta Redforda, Dustina Hoffmana, Jasona Robardsa.

11. „Good Night and Good Luck” – 2005, aktualnie niedostępny w polskiej ofercie streamingowej               
Film w reżyserii George’a Clooneya, który zagrał także jedną z głównych ról. Legendarny dziennikarz stacji CBS, Edward R. Murrow, w połowie lat 50. wypowiedział medialną wojnę senatorowi Josephowi McCarthy’emu, inicjatorowi kampanii, w której znane osobistości ze świata amerykańskiej polityki, kultury i show biznesu oskarżane były o działalność na rzecz komunistów. Działania Murrowa i Freda Friendly’ego, producenta prowadzonego przez niego programu, przyczyniły się do zakończenia działalności McCarthy’ego i Komisji Parlamentarnej do Spraw Działań Antyamerykańskich.

To spojrzenie na telewizję współczesną przez pryzmat jej działalności w latach 50. Film rozpoczyna i kończy się sceną przyjęcia, które miało miejsce w 1958 roku, kilka lat po wydarzeniach wyżej opisanych. Edward R. Murrow odbiera nagrodę i staje przed swoimi kolegami z branży by wygłosić znaczące przemówienie. Ostrzeżenie, jakie pada z jego ust, do dziś wydaje się aktualne.

12. „ Na cały głos” – aktualnie niedostępny w polskiej ofercie streamingowej, 7 odcinków            
Amerykański miniserial wyprodukowany przez 3dot Productions, Slow Pony oraz Blumhouse Television, który jest luźną adaptacją książki „The Loudest Voice in the Room” autorstwa Gabriela Shermana.

Serial opowiada historię Rogera Ailesa, założyciela Fox News, który był najbardziej wpływowym człowiekiem w amerykańskiej polityce. Fabuła skupia się na życiu Rogera od stworzenia kanału informacyjnego, po doradztwo politykom Partii Republikańskiej i oskarżenia o molestowanie seksualne. W głównej roli wystąpił Russell Crowe.