Written by 
“Ik was met mijn armen wild aan het gesticuleren, en wat gebeurt er? Mijn dak schuift open”, vertelt Gert Verhulst. Blijkbaar had hij een sensor geactiveerd. Niet zo fijn, want het regende hard binnen in zijn auto.
“Het was verschrikkelijk en ik heb mij zo kwaad gemaakt op de auto. Het moet gedaan zijn”, vindt hij. “Het is een voorbeeld van hoe het volledig aan het ontsporen is.”
“Wat ze allemaal in die auto’s steken… Allemaal dingen die je niet nodig hebt. Niemand vraagt erom. Het zijn techneuten die dat beslissen, maar ze vragen zich niet af of daar één chauffeur op zit te wachten.”
Het gebeurt soms ook dat zijn auto plots remt op momenten dat het niet moet. Bovendien krijgt Gert steeds de melding dat hij koffie moet gaan drinken. “Ineens op mijn dashboard: pling! ‘Neem eens een koffiepauze. Dat gebeurt constant. Als ik elke keer een koffie moet gaan drinken wanneer mijn auto dat zegt, plak ik tegen het plafond van de stress. Ik word er zót van!”
Ook van adaptive cruise control moet hij niets hebben. “Je rijdt 120 op de autosnelweg en ineens ziet hij iets… Boem, naar 70. Als ik van Antwerpen naar Oostduinkerke rijd, heb ik dat drie keer voor. Dat moet gedaan zijn, ze moeten het versimpelen.”