Written by 
34 people like this. Please wait… Op een stoffig erf in de gloeiende hitte van de Thaise provincie Khon Kaen staat een houten huis op palen. De muren zijn verkleurd door de tijd, maar het voelt als thuis. Daar woont Daow, een jonge vrouw met een hart dat groter is dan de wereld die […]
24 people like this. Please wait… Het café was een broeierige valkuil van muffe lucht en zinderende frustratie. Alex en Daniel zaten tegenover elkaar aan een gammele tafel. Tussen hen in stond een halflege fles Singha, die meer balans leek te hebben dan hun gesprek. “Vierentwintig jaar, Alex,” begon Daniel. Zijn stem sneed door […]
18 people like this. Please wait… De ochtendzon scheen fel over de marktkraam van Khun Mali, alsof de hemel haar gebrek aan compassie wilde benadrukken. Met haar kromme rug en verweerde handen stond ze al vanaf zonsopgang klaar met stapels mango’s, papaja’s en ananassen die ze met zorg had gepresenteerd. Ze was 76, een […]
De schemering viel over Bangkok en drukte zich als een warme, zware deken op de stad. Fon voelde het gewicht van de avond om haar heen alsof de lucht zelf dikker werd. Ze slenterde niet zoals de meeste studenten rond deze tijd deden; nee, ze liep haastig, vastberaden, haar rug recht en haar passen doelgericht. […]
Het neonlicht van de bar flikkerde als een belofte die op instorten stond, een schemerige gloed over de halflege ruimte werpend. Lek leunde tegen de bar, haar lange zwarte haar hing als een sluier over haar gezicht, dat ergens tussen tijdloos en onaangetast in hing. De rode lipstick was een beetje vervaagd aan de randen, […]
De regen viel onophoudelijk op het dak van het kleine, armoedige huisje waar Jintana met haar dochter woonde. Het water sijpelde langs de muren, kroop over de vloer, maar ze had geen geld om het dak te repareren. Elke druppel voelde als een tikkende klok, een stille herinnering aan de tijd die bijna op was. […]
Het zweet plakte aan zijn rug terwijl hij de schemerende straten van Bangkok doorkruiste. Zijn vrouw had hem weggestuurd. “Ga maar een eindje lopen”, had ze gemompeld met gesloten ogen en haar hand tegen haar slaap gedrukt. “Ik kan het licht en het lawaai niet aan.” Migraine, het zoveelste souvenir dat ze dit keer had […]